روایت‌های زنان از زندگی‌ و کار

صفحه‌ Iranian women در ایسنتاگرام راه‌اندازی شده است که گردانندگانش قصد دارند در چند هفته زنانی را معرفی کنند که برغم تمام مشکلاتی که با آن مواجه بوده و هستند، توانسته‌اند در فضاهای زندگی خودشان دستاورهای خوبی داشته باشند و زندگی خود و چند زن دیگر را تغییر دهند. روایت‌های ساده این زنان که ترکمن، عرب و بلوچ هستند، می‌تواند تا حدودی تصاویر کلیشه‌ای را که از زنان فرودست و ناتوان در مناطق محروم ایران داریم، تغییر دهد.
ما هم در سایت «پل‌هایی برای زنان» روایت‌های کوتاه این زنان از زندگی و کارشان را بازنشر می‌کنیم.

آیجن عبادی، کارآفرین در صنعت چرم، گنبد کاووس، استان گلستان
من بچه شبه‌خانواده بهزیستی هستم. پدر و مادری نبود و مجبور شدم برای گذران زندگی کاری بکنم. اول روسری می‌آوردم تهران می‌فروختم و پولش را جمع می‌کردم. کمی که پول جمع کردم شروع به تولید پادری از چرم کردم.
وقتی از کارم استقبال شد، به مرور تولیداتم را بیشتر کردم. الان ۱۳ سال است که در این حوزه مشغول کار هستم. در کارم اعتقاد به حمایت از زنان سرپرست خانواده دارم و آنها را در تولیدی استخدام می‌کنم. ما در کارگاه چرم را برش می‌زنیم، در خانه‌هایشان تحویل می‌دهیم و بعد از یک هفته کار اماده را تحویل می‌گیریم.
مشوق اصلی من دوستان و همکاران در تهران بودند. البته شانس زیادی داشتم برای این‌که باامنیت می‌توانستم در ساعات مختلف روز حتی نیمه شب از گنبد کاووس به تهران برای کار سفر کنم. البته سختی‌ها هم زیاد بوده مثلا اخیرا سیل داشتیم و در یکی از نمایشگاه‌ها چادر غرفه‌مان از شدت باد مثل بالون به هوا می‌رفت.
من دختران جوان را تشویق می‌کنم که سختی کار را تحمل کنند. آدم باید قانع باشد، وقتی کننده کار باشی از کار لذت می‌بری. این همه برندهای معتبر دنیا از اول بزرگ نبودند و سختی کشیده‌اند، ولی به مرور همه چیز درست می‌شود و مثل یک زیپ جا می‌افتد! اگر زنان جوانی که وارد کسب و کار می‌شوند قانع باشند و بدانند که پیشرفت اندک اندک به دست می‌آید، به مرور حتی از سختی‌ها هم می‌توانند لذت ببرند.