مدرسه عدالت، نجات‌یافتگان قاچاق جنسی را وکیل می‌کند

هند

مترجم

روشنک شاهین‌باز

مدرسه عدالت، که توسط گروه هلندی مبارزه با قاچاق "Free a Girl" راه‌اندازی شد، برای دختران هندی که از قاچاق جنسی زیر سن قانونی فرار کرده‌اند، کمک های مالی و دیگر حمایت های لازم را تأمین می‌کند تا آنها بتوانند برای تحصیل در دانشگاه آماده شده و مدرک کارشناسی در رشته حقوق دریافت کنند. این برنامه به نجات‌یافتگان قاچاق جنسی کودکان کمک می‌کند با دنبال کردن شغل و حرفه در نظام حقوقی، برای افراد دیگری مانند خودشان دادخواهی کنند.
اِوِلین هولسکِن (Evelien Hölsken)، بنیانگزار موسسه Free A Girl، می‌گوید: هدف این است که قربانیان سابق توانمند شوند تا نحوه مقابله سیستم مبارزه با قاچاق هند را تغییر دهند. زیرا اغلب اوقات مجرمان محکوم نمی‌شوند. یکی دیگر از اهداف این برنامه افزایش آگاهی افراد درباره قاچاق جنسی کودکان است.
اولین کلاس مدرسه عدالت در اوریل سال گذشته با حضور ۱۹ دختر جوان آغاز شد. هولسکِن می‌گوید که چهار نفر از این دختران در دانشگاه پذیرفته شده‌اند و ۱۵ نفر دیگر نیز قبل از ثبت نام برای دانشگاه، به مدت یک سال دیگر در مدرسه درس می‌خوانند. برای حفظ امنیت، گروه نام کامل خود، محل مدرسه یا نام دانشگاهی را که این دختران در آن حضور دارند، افشا نمی‌کند.
هاف‌پست با برخی از این زنان از طریق ایمیل صحبت کرد، آنها روایت‌هایشان را با مجله به اشتراک گذاشتند و توضیح دادند که چرا تصمیم گرفتند در این برنامه شرکت کنند.
سانجیتا، یکی از نجات‌یافتگان، می‌گوید: «به دلیل فقر، خانواده‌ام را در سن ۹ سالگی برای کار در یک خانه بزرگ ترک کردم. باغبان، دربان، نظافتچی و مردان دیگر آن جا، مرا مورد آزار و اذیت قرار دادند. چندسال بعد آن خانه را ترک کردم، اما متوجه نبودم که بدون پول و بلد نبودن مسیر نمی‌توانم راه خانه را پیدا کنم. از یک خانم که در خیابان گدایی می‌کرد خواستم به من کمک کند، اما او مرا به یک فاحشه‌خانه برد و به آنجا فروخت. من آن موقع ۱۳ ساله بودم.»
سانجیتا اضافه می‌کند: «می‌خواهم با استثمار جنسی کودکان مبارزه کنم و به افراد دیگر مثل خودم کمک کنم. از این که وکیل شوم هیجان زده‌ام و به همین دلیل به مدرسه عدالت پیوستم.»
به گفته وزارت امور خارجه ایالات متحده، میلیون‌ها زن و کودک قربانی قاچاق جنسی در هند هستند. قاچاقچیان اغلب اوقات به آنها وعده کار و یا ازدواج می‌دهند و بعد آنها را مجبور به تنفروشی می‌کنند.
هند قوانین سختی علیه قاچاق دارد ولی این قوانین همیشه به اجرا در نمی‌آیند. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۴، وزارت امور خارجه گزارش داد که پلیس ۳۰۵۶ مورد پرونده قاچاق انسان را مورد بررسی قرار داده است، که ۲۶۰۴ مورد آن پرونده قاچاق جنسی بوده است. با این حال ۷۷ درصد متهمان به قاچاق تبرئه شدند.
سانجیتا می‌گوید: «کسی که در منطقه ردلایت کار می‌کرد به پلیس خبر داد، و بعد از آن پلیس مرا نجات داد. آدم‌های فاحشه‌خانه را حتی دستگیر هم نکردند.»
مدرسه عدالت با پرداخت هزینه‌های مدرسه، مسکن، غذا و رفت‌و‌آمد به نجات‌یافتگان کمک می‌کند به دنبال مدارک دانشگاهی خود باشند. همه شرکت‌کنندگان در خانه‌ای زندگی می‌کنند که توسط کارمندان محلی موسسه در هند اداره می‌شود. آنها دختران را از فاحشه‌خانه ها نجات می‌دهند و برایشان مسکن و امکان آموزش فراهم می‌کنند. دانش‌آموزان کلاس‌های انگلیسی و حقوق مقدماتی را می‌گذرانند و برای ثبت نام و ادامه تحصیل در دانشگاه به آنها کمک می‌شود.
ایده ایجاد مدرسه زمانی به وجود آمد که این موسسه در آمستردام، جِی والتر تامپسون را استخدام کرد تا برای افزایش آگاهی از قاچاق جنسی کودکان در هند یک آگهی تبلیغاتی طراحی کند.
باب کورتسن، مدیر اجرایی جِی والتر تامپسون، به هافپُست می‌گوید: «شما نمی توانید با ۱۹ دختر، سیستم را تغییر دهید. اما جریان را به راه می‌اندازید و آنها تبدیل به عوامل تغییر می‌شوند، درباره مسئله صحبت می‌شود و فشار بین‌المللی روی سیستم باعث تغییر آن می‌شود.»
یکی از مهمترین چالش هایی که مدرسه عدالت درگیر مبارزه با آن است، ننگ و برچسبی است که نجات‌یافتگان قاچاق جنسی با آن مواجه هستند. هولسکن می‌گوید: «به طور مثال، پس از آن که دختران و زنان از فاحشه‌خانه‌ها نجات پیدا می‌کنند، خانواده‌هایشان دیگر آنها را نمی‌پذیرند.»
علاوه بر این، دولت هند اغلب به جای حمایت از بازماندگان جنایات مربوط به قاچاق، آنها را دستگیر می‌کند. البته این مسئله به قربانیان قاچاق انسان در هند محدود نمی‌شود و در امریکا هم مقامات انتظامی اغلب قربانیان جنایت قاچاق جنسی را به عنوان مجرم در نظر می‌گیرند و آنها را به علت فحشا و سایر اتهامات مربوطه دستگیر می‌کنند.
کالیانی، یکی از بازماندگان، از طریق ایمیل می‌گوید: «بخش هایی از جامعه ما را "چیز دیگری" یا حشره‌ای فرض می کنند که حق زندگی ندارد یا نباید در جامعه باشد. هنوز خانواده‌ام مرا آنطور که باید و شاید نپذیرفته‌اند.»
هولسکِن می‌گوید: «آنها به عنوان قربانی دیده نمی‌شوند. مردم فکر می‌کنند که آنها دخترهای بدی هستند یا خیلی تنبل‌ هستند و نمی‌خواهند کار دیگری انجام دهند.»
هولسکن می‌گوید که هزینه‌های هر دانش‌آموز مدرسه عدالت حدود ۳۴۰۰ دلار در سال است. اهدا‌کنندگان خصوصی در هلند هزینه‌های دو سال آینده را پرداخت کرده‌اند، با این وجود مدرسه به دنبال اهدا کنندگانی از هند و جاهای دیگر است تا بودجه تحصیل یک گروه جدید از دانش‌آموزان در سال ۲۰۱۸ فراهم شود.
از آنجا که این برنامه تازه شروع به کار کرده است، ممکن است با چالش‌های مختلفی مواجه شود. هولسکن می‌گوید که همه دانش‌آموزان با تروما دست به گریبانند و همین باعث می‌شود مدت طولانی در مدرسه بمانند تا بتوانند دوره‌هایشان را کامل کنند. اما اگر هر سال گروه جدیدی از دانش‌آموزان این برنامه را شروع کنند، این احتمال وجود دارد که هر سال هم تعدادی از آنها فارغ‌التحصیل شوند.
بنیاد Free a Girl در حال حاضر به دنبال تکرار این برنامه در برزیل و دیگر کشورها است.
هولسکن معتقد است: «به همین دلیل داستان تک تک دختران در مدرسه بسیار مهم است، آنها قاچاق شدند، فروخته شدند، انتخابی در کار نبوده است. آنها خیلی شجاع هستند، و ما به آنها افتخار می‌کنیم. اگر کسی جرأت سخن گفتن نداشته باشد، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.»

منبع: هاف‌پست